Syndrom Dorosłych Dzieci Alkoholików

Przez długi czas zwracano uwagę przede wszystkim na problem osób uzależnionych od alkoholu. Zapominano nieco o tym, jak nałóg rodzica wpływa na dzieci i ich przyszłość. W Polsce o syndromie Dorosłych Dzieci Alkoholików zaczęto mówić w połowie lat 80. XX wieku. Nadal jednak przeciętny Polak wie dość niewiele o konsekwencjach wychowania w rodzinie z problemem alkoholowym. Czas to zmienić!

Życie Dorosłych Dzieci Alkoholików

W większości przypadków rodziny, w których co najmniej jeden z rodziców zmaga się z uzależnieniem od alkoholu, można określić jako dysfunkcyjne. Nie jest to jednak reguła, ponieważ ten problem pojawia się nawet w pozornie idealnych rodzinach. Szacuje się, że syndrom DDA w samej Polsce dotyczy kilkuset tysięcy osób. Oznacza to, że praktycznie każdy ma w swoim otoczeniu Dorosłe Dziecko Alkoholików.

Do typowych objawów syndromu DDA można zaliczyć m.in. trudności w nawiązywaniu relacji, zaburzenia równowagi emocjonalnej czy też tendencje do podejmowania ryzykownych zachowań. Ponadto niemałym wyzwaniem może być określenie własnych granic i miejsca w życiu zawodowym, towarzyskim i osobistym. Istnieje również spore prawdopodobieństwo powtarzania schematów i wzorców wyniesionych z domu rodzinnego.

Warto wspomnieć, że syndrom DDA nie jest zaburzeniem ani chorobą opisaną w oficjalnych klasyfikacjach, z których korzystają w codziennej pracy psychiatrzy. Osoby, które wychowały się w rodzinach alkoholowych, zmagają się jednak często z bardzo podobnymi problemami, i jest to wniosek, który płynie z obserwacji tysięcy terapeutów i lekarzy na całym świecie. 

Role przyjmowane przez DDA

Bardzo często osoby zmagające się z syndromem Dorosłego Dziecka Alkoholików przyjmują określone role, które mają niebagatelny wpływ na ich zachowanie i relacje międzyludzkie. Można wyróżnić cztery najczęściej spotykane postawy: bohatera, kozła ofiarnego, dziecko we mgle i maskotkę. Bardzo często wzorzec postępowania ma związek z tym, czy dana osoba była najmłodszym, średnim czy też najstarszym dzieckiem w rodzinie.

Typowy bohater jest zazwyczaj najstarszym dzieckiem, które np. broniło matkę przed pijanym ojcem lub przejęło obowiązki rodziców związane z wychowaniem młodszego rodzeństwa. Jest to osoba nadmiernie odpowiedzialna. Z kolei kozioł ofiarny często sprawia problemy wychowawcze, a dziecko we mgle ma ograniczone umiejętności społeczne. Rola maskotki, która dotyczy często najmłodszego dziecka, wiąże się z zadowoleniem innych i byciem z pozoru duszą towarzystwa.

Terapia dla osób z syndromem DDA

Kontrolę nad własnym życiem i szczęściem można odzyskać dzięki pomocy specjalisty. Czasem, jeśli objawy nie są zbyt nasilone, pomoc przynieść może już kilka konsultacji psychologicznych. Znacznie częściej konieczna jest jednak psychoterapia, czyli regularne spotkania z wykwalifikowanym psychologiem. Niektóre osoby mogą także potrzebować pomoc psychiatry, co może mieć związek np. ze stanami depresyjnymi lub lękami wymagającymi farmakoterapii.

W zależności od preferencji terapia może odbywać się w trybie indywidualnym lub grupowym. W przypadku sieci klinik PsychoMedic możliwe jest nawet umówienie się na wizytę online. Może to być spore ułatwienie dla osób mieszkających w innym kraju, bez dostępu do odpowiedniego specjalisty w najbliższej okolicy, mających problem z wyjściem z domu czy też chcących zachować anonimowość w miejscu zamieszkania.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here